Wat moeten we met jury sporten

maandag 9 augustus 2021; Tegenwoordig hebben elke spelen een motto, deze keer was het “Sneller, Hoger, Sterker”. Niet dat we iets met dat motto kunnen, maar in de ontwikkeling van sport gaat nu alles eenmaal sneller hoger en sterker dan in het verleden. Bij het Atletiek bijvoorbeeld werden snellere tijden gelopen deze spelen met name door de techniek in de baan en nieuwe schoenen. Resultaat, de nodige wereldrecords.

Wat heel erg ontbreekt in dit motto is “Mooier” en dat is heel erg logisch want mooier is nu eenmaal een niet kwantificeerbaar begrip. Wat ik mooi vind hoeft u niet mooi te vinden en dat is maar goed ook anders zouden we nog meer eenheidsworsten zijn dan de mensheid al is. Maar ondanks dat we mooier slecht kunnen definiëren hebben de spelen wel sporten die beoordeeld worden op MOOI.


Ik pleit er dan ook voor om alle sporten die een beoordeeld worden op de esthetiek onmiddellijk van de spelen verdwijnen. Het kan toch niet zo zijn dat je je jaren suf traint om dan op het moment suprême een jury lid tegen te komen die jou uitvoering niet mooi vind en die van de concurrentie wel. Gaat je medaille. Wat mij betreft verdwijnen dan ook het Turnen, De Ritmische Gymnastiek, het Synchroonzwemmen, Trampoline Springen het nieuwe Skateboarden, het Branding Surfen en zelfs het Boksen.

En begrijp me niet verkeert, ik heb niets tegen de sporten op zich, en verafschuw ze ook niet. Sterker nog ik heb zelf geturnd en vind het geweldig om naar te kijken. Ook Ritmische Gymnastiek is soms heel spectaculair om te zien en dat geld voor al deze sporten. Het is werkelijk ongelofelijk knap wat de atleten laten zien. Maar de sporten zijn te complex. Als leek zou je een sport moeten kunnen volgen en zonder uitleg of commentaar binnen minuten de essentie van de sport moeten begrijpen zodat je als leek ook direct snapt waarom iemand wint of juist niet.

Bij balsporten op een veld is het zelfs als je de specifieke regels van het spel nauwelijks kent het spel te volgen. De partij die vaker de bal in het netje of op de grond drukt wint. Of je nu wel of niet snapt wat buitenspel is, de sport is te volgen. Bij gewichtheffen is het duidelijk wie het meeste gewicht tilt wint en bij de loop en zwemnummer en het roeien is diegene die als eerste over de streep komt de winnaar, vrij simpel en elke leek snapt het.

Maar zodra een random jury moet bepalen wie de winnaar wordt wordt het vaag. En zelfs het turnen waarin gepoogd is alles te kwantificeren blijft het lastig en is mijns inziens het nog steeds iet perfect. Elke beweging heeft zijn eigen moeilijkheidsgraad en daar mee een specifieke score en elke fout die men maakt heeft een vaste aftrek in punten. Een perfecte uitvoering zou nog steeds tot 10 punten moeten leiden en tel de punten voor de moeilijkheidsgraad er bij op en je hebt een totaal score. Maar nog steeds is het voor de leek erg lastig die ziet het verschil tussen een Yurchenko en een Tsukahare naar alle waarschijnlijkheid niet, laat staan dat hij het verschil weet in moeilijkheidsgraad . Die ziet alleen of de landing goed gaat of niet en als het mee zit ziet hij hoeveel rotaties om lengte en breedte as er waren. Het probleem hiervan is dat een zeer moeilijke sprong matig uitgevoerd vaak meer punten oplevert dan een minder moeilijke sprong perfect uitgevoerd. Stel je doet een oefening met een moeilijkheid van 6.5 en je voert hem beroerd uit, flinke stappen of zelfs val bij de landingen je scoort daardoor een 8 op de uitvoering krijg je nog altijd 14.5 punten. Iemand die een sprong met moeilijkheid 4 perfect uitvoert en daarvoor een 10 krijgt scoort in het geheel maar 14 punten en zal niet winnen, terwijl het er heel veel mooier en beheert uitziet voor de niet kenner die zich nu verbaasd waarom de tweede atleet niet gewonnen heeft. En dit principe geldt ook voor de ritmische gymnastiek. De winnares individueel liet in de lint oefening haar lint vallen. De hele sport (als je dit sport mag noemen ipv acrobatiek) draait om het hanteren van het gereedschap en als je dan dat gereedschap niet onder controle hebt hoe kan je dan winnen. Ik weet te weinig van ritmische gymnastiek, elke vier jaar worstel ik me er door heen en probeer zelf te jureren, maar keer op keer kom ik tot andere winnaars dan de vakjury waarmee ik terugkom op dat mooier niet te kwantificeren valt en zelfs als je dat lukt zoals bij het turnen dan nog bekruipt je als leek het gevoel waarom wint nu die ipv die.

Je zou natuurlijk dit op kunnen lossen door iedereen dezelfde oefening te laten doen, dat vergelijkt een heel stuk beter, maar dat heeft weer als nadeel dat je je als atleet niet altijd kan onderscheiden. Epke Zonderland won goud in Londen omdat hij als enige in de wereld een drievoudig vluchtelement deed, hetgeen door niemand ooit is nagedaan. Simone Biles is de enige die een drievoudige salto op de vloer kan uitvoeren bij de dames. Hoe fair is het ten opzichte van haar dat ze dat dan niet mag laten zien, het gaat ten koste van de innovatie van de sport. Maar iedereen hetzelfde maakt de jurering wel makkelijker, zeker bij iets als de teamoefening bij de ritmische gymnastiek. Hoe ze dat snel zonder video kunnen beoordelen is me een raadsel. Wat maakt een oefening een moeilijkheidsgraad van 38.3 en 38.2 in een oefening waar 5 dames om elkaar heen draaien en de mogelijkheden ongelimiteerd zijn in hoe je om elkaar heen draait en het nooit en te nimmer mogelijk is om als jurylid alle 5 afzonderlijk te kunnen beoordelen in real time. Het kan gewoonweg niet .

Synchroonzwemmen idem dito. De mooiste oefeningen (naar mijn mening) deze spelen kwamen uiteindelijk op de een en twee na laatste plek terecht. Zag op een forum, waar de jurysport discussie ook plaatsvond nog een opmerking staan van iemand die aan deze sport doet. “Ik doe zelf aan synchroonzwemmen en het zou belachelijk zijn om een jurysport af te schaffen het hoort nu eenmaal bij de sport. Ik moet toe geven dat het soms zo kan zijn dat als de jury hoort wie er komt dat ze weten dat ze goed zijn en daarmee al extra punten scoren… maar ja dat is gewoon zo.” I rest my case en moet onmiddellijk denken aan de paardensport. Had ik de dressuur al genoemd, ook zo iets, dansen met paarden waarbij je als Duitser klaarblijkelijk altijd een paar punten extra krijgt. Nog even in de herinnering Londen 2012.. Goud voor Charlotte Dujardin met 90,089%. Een onterechte uitslag omdat er een groot kwaliteitsverschil zat tussen de afwachtende kür van Dujardin en de gedurfde en geslaagde kür van Cornelissen. Bovendien maakte de Britse nog een grote fout bij de overgang van de galop naar de draaipirouette. Ook artistiek gezien was dit geen bijzondere proef. Charlotte Dujardin had een moeilijkheidsgraad die niet te vergelijken was met die van haar Nederlandse concurrente. Dat bleek onder andere uit enkelvoudige pirouettes en eenvoudige lijnen. Een uitslag waarvoor de jury zich zal moeten verantwoorden. De enige die Dujardin niet liet winnen is Wim Ernes, de andere juryleden plaatsten Dujardin op één. Zilver is daarmee voor Adelinde Cornelissen.

Bij het skateboarden zijn er vijf juryleden die een park oefening tussen de 0 en 100 punten over de overall performance geven en de beste en slechtste score tellen niet mee. Hetgeen al aangeeft dat er te veel vrijheid zit aan het beoordelen van de vertoonde kunsten. Zo’n sport kan je dus toch niet serieus nemen. Al moet ik zeggen dat de Olympisch kampioenen wel degelijk beter waren dan de concurrentie. En er lijkt ook een soort standaardisatie te zijn voor bepaalde scores voor diverse tricks bij het streek skaten, want bij de dames werd een zeer goede sprong ongeveer met 4 punten beloont en bij de heren tot boven de 9. Zoals in elke (fysieke) sport zijn heren nu eenmaal beter dan dames.

En bij het branding surfen krijg je zelfs een score voor de golf die je pakt. Ook al zo mooi kwantificeerbaar. Wat is een goede golf gezien het weer en de locatie. Eerlijk gezegd vond ik het branding surfen extreem saai. Deelnemers krijgen een half uur om hun kunsten te vertonen en in de praktijk liggen ze dus een half uur in het water en pakken heel soms een golf mee, je zit dus vooral naar strand en zee te kijken… erg spectaculair… not

Ik noemde ook al boksen in mijn verhaal als sport die of moet verbeteren of kan vertrekken. In het verleden werden er 3 van de 5 juryleden uitgeloot en hun score was bepalend. Dit heeft al de nodige schandalen opgeleverd en tegenwoordig tellen de meningen van alle 5 juryleden mee. Maar het blijft een mening. Elke ronde geeft een jurylid 9 punten aan de verliezer van de rond en 10 aan de winnaar. En waarom ze iemand de 9 of de 10 geven blijft onduidelijk. Boksen gaat om het raken van je tegenstander, je zou zeggen dat als ik mijn tegenstander 34 keer raak en hij raakt mij maar 30 keer in een partij dat ik dan gewonnen heb. Dat hoeft dus niet in boksen. Neem de halve finale van Nouchka Fontijn. Na afloop van een heel partij die heel erg dicht bij elkaar lag, maar waarvan het leek dat Nouchka nipt aan de betere was won ze niet. Haar tegenstandster, die later goud won, mocht door op basis van de mening van een jurylid. Doordat Price een punt straf kreeg in ronde 2 kwamen 2 juryleden tot een 29-27 overwinning voor onze landgenote. 1 kwam tot 27-29 voor de Brit en twee kwamen tot een 28-28 gelijkspel. Je zou dan zeggen Nouchka heeft meer punten dus gewonnen, maar nee bij een gelijke stand per jurylid mag die een winnaar aanwijzen??!!! Te zot voor woorden, niets geen var niets geen telling van rake klappen gewoon een mening van een lul in een pak. Train je je 5 jaar suf voor. Andere vechtsporten gebruiken ze tenminste nog videobeelden. Oh ja Karate was nieuw deze spelen, gevechten tussen twee personen zijn nog wel te begrijpen.. alhoewel Sajjad Ganjzadeh pakte goud in de klasse +75kg. De Iraniër stond niet meer op de mat toen de zege door de jury aan hem werd toegewezen?? Hij was knock-out gegaan na een trap van Tareg Hamedi. Hamedi begon fantastisch. Na 10 seconden had hij al een ippon gescoord en even later voegde hij daar yuko aan toe. De eerste gouden olympische plak ooit voor Saudi-Arabië was zo goed als zeker. Echter Hamedi raakte Ganjzadeh met een trap vol op de kin en zijn opponent ging naar de grond. De Iraniër werd afgevoerd, waarna de jury besloot Hamedi te diskwalificeren voor hansuko (een gevaarlijke aanval). Het moet niet gekker worden in een sport waarbij het de bedoeling is je tegenstander knock out te schoppen… Maar ja het kan wel gekker want Kata een onderdeel van Karate waarbij je in je eentje op de mat staat te vechten tegen een denkbeeldige tegenstander. Een soort vertraagd dansen met karate bewegingen en schreeuwen. De winnares van het goud kreeg een score van 28.06 (jaja twee cijfers achter de komma) en het zilver kreeg een score van 27.88. 0.18 verschil tussen goud en zilver en dat verschil zat hem in de uitvoering… Heel duidelijk hoor dat de Spaanse Sanchez het zo veel beter deed dan de Japanse Shimizu. Hou toch op met deze flauwekul. 8 juryleden waren hier voor nodig, het zal wel werkverschaffing zijn of zo. Overigens bij zowel het worstelen als bij karate kumite bepaald de jury een winnaar als het gelijkspel is nadat de tijd verstreken is, wat is er mis met extra tijd zoals bij het judo.

Straks hebben we de winterspelen weer en ook daar hebben we kunstschaatsen, dansen op ijs. In Turijn viel Sasha Cohen zelfs twee keer! En pakte toch zilver. Hoe slecht voel je je dan als je brons wint? Of zelfs vierde bent geworden? En waarom is bij het schansspringen de kwaliteit van de sprong van belang, het gaat er toch om wie het verst springt. De atletiek wereld zou ontploffen als bij het verspringen naast de afstand ook de esthetiek van de sprong beoordeeld wordt, je sprong wel ver, maar je hing niet mooi in de lucht of je liet een lelijk patroon achter in het zand.

En nogmaals, dit hele stuk is geen waardeoordeel over wat de atleten hebben moeten doen om hun kunsten te vertonen. Het zal voor veel sporten net zo veel jaren inzet, training en doorzettingsvermogen bevatten als een Sifan Hassaan of een Harrie Lavreysen hebben moeten doorstaan, als twijfel ik bij het skateboarden wel wat aan deze bewering aangezien goud en zilver gingen naar twee tieners nog net geen 13 jaar oud. Alsof die überhaupt de tijd hebben om zo veel te kunnen training om nog maar te zwijgen over het aantal jaren dat ze hebben moeten investeren simpelweg omdat ze die jaren niet hebben gehad. Je gaat me niet vertellen dat zij vanaf hun 5e full time bezig zijn met hun sport… Hetzelfde geld voor het breakdansen dat over drie jaar in Parijs aan het programma wordt toegevoegd. Waarom breakdansen… is dat een sport. En waarom dan niet ballroom dansen of salsa. Volgens het ioc is dat om de jeugd meer aan te spreken en hun te interesseren voor de Olympische spelen en sport in het algemeen. Maar dat is helemaal niet nodig. De meeste medaille winnaars in wat voor sport dan ook hebben vanuit hun jeugd herinneringen van Olympisch kampioenen en denken dat wil ik ook en gaan er vervolgens voor. Voor mij geldt ongeveer hetzelfde, ik was als 8 jarig jochie zo onder indruk van de zilveren medaille in 1980 van Gerard Nijboer op de marathon. Slechts 17 seconden kwam hij te kort voor goud dat naar de Duitser Cierpinski ging. Niet dat ik ben gaan hardlopen, maar ik ben wel Olympofiel geworden en zat in 1984 met mijn schriftje op schoot het medaille klassement bij te houden. Inmiddels is dat uitgemond tot deze site en mijn eigen marathon, ik kijk nu 2 weken lang met 6 of 7 schermen alles live. Alles is wat lastig want er is te veel sport, maar ik kan weer op recht zeggen dat ik alle Nederlanders live in actie heb gezien en bijna alle finales.. er waren een paar bij zie zo vroeg begonnen dat ik de 20km snelwandelen heb laten lopen en het golf niet vanaf de start heb gezien. Maar ik wijk te veel af het ging om jurysporten, ik zal wel een 9.45 krijgen voor mijn kijk prestatie en ik denk dat dat genoeg is voor goud want ik betwijfel of er iemand in de wereld is die meer gezien heeft.